Veel mensen zullen beweren van niet, steeds meer verouderingsonderzoekers beweren van wel.
Hun argument is dat dezelfde processen die zorgen voor veroudering ook zorgen voor het ontstaan van verouderingsziektes, zoals het dichtslibben van de bloedvaten, hoge bloeddruk, beroertes, Alzheimer, type 2 diabetes, enzovoort.
Deze processen zijn bijvoorbeeld eiwitsamenklontering, verkorting van de telomeren, opstapeling van suiker-crosslinks en epigenetische veranderingen. In de bloedvaten zorgen deze processen bijvoorbeeld voor stijve bloedvaten (hoge bloeddruk), in de ogen voor cataract, in de hersenen spelen ze een rol in cognitieve achteruitgang en dementie.
Als je maar oud genoeg wordt, krijg je al deze aandoeningen, in meerdere of mindere mate, en uiteindelijk zal je aan één van deze aandoeningen overlijden.
Het is opmerkelijk dat we veroudering van aparte organen als een ziekte beschouwen (hartziekte, dementie, …), maar veroudering van het hele lichaam (‘het verouderingsproces’) als normaal bestempelen. Een hart dat ouder wordt krijgt ‘hartziekten’, verouderende hersenen ontwikkelen dementie, maar een verouderend lichaam vinden we normaal.
Voor veel wetenschappers zijn veroudering en verouderingsziektes twee zijden van dezelfde medaille. Ze ijveren voor meer onderzoek naar veroudering, in plaats van enkel te focussen op aparte verouderingsziektes. Als je veroudering kan vertragen, verminder je ook drastisch het risico op talloze verouderingsziektes.
Volgens professor David Gems, een onderzoeker naar veroudering, is veroudering een ‘100% overerfbare, 100% dodelijke multi-systeemziekte die ontstaan is door evolutionaire verwaarlozing’.
---------
Onderstaande link verwijst naar de online-versie van een interview met Kris Verburgh (met ingekorte antwoorden; het volledige interview staat in New Scientist):
link naar het interview in New Scientist.
Over het al dan niet beschouwen van veroudering als ziekte wordt uitgebreid ingegaan in het boek ‘Veroudering vertragen’.
Hun argument is dat dezelfde processen die zorgen voor veroudering ook zorgen voor het ontstaan van verouderingsziektes, zoals het dichtslibben van de bloedvaten, hoge bloeddruk, beroertes, Alzheimer, type 2 diabetes, enzovoort.
Deze processen zijn bijvoorbeeld eiwitsamenklontering, verkorting van de telomeren, opstapeling van suiker-crosslinks en epigenetische veranderingen. In de bloedvaten zorgen deze processen bijvoorbeeld voor stijve bloedvaten (hoge bloeddruk), in de ogen voor cataract, in de hersenen spelen ze een rol in cognitieve achteruitgang en dementie.
Als je maar oud genoeg wordt, krijg je al deze aandoeningen, in meerdere of mindere mate, en uiteindelijk zal je aan één van deze aandoeningen overlijden.
Het is opmerkelijk dat we veroudering van aparte organen als een ziekte beschouwen (hartziekte, dementie, …), maar veroudering van het hele lichaam (‘het verouderingsproces’) als normaal bestempelen. Een hart dat ouder wordt krijgt ‘hartziekten’, verouderende hersenen ontwikkelen dementie, maar een verouderend lichaam vinden we normaal.
Voor veel wetenschappers zijn veroudering en verouderingsziektes twee zijden van dezelfde medaille. Ze ijveren voor meer onderzoek naar veroudering, in plaats van enkel te focussen op aparte verouderingsziektes. Als je veroudering kan vertragen, verminder je ook drastisch het risico op talloze verouderingsziektes.
Volgens professor David Gems, een onderzoeker naar veroudering, is veroudering een ‘100% overerfbare, 100% dodelijke multi-systeemziekte die ontstaan is door evolutionaire verwaarlozing’.
---------
Onderstaande link verwijst naar de online-versie van een interview met Kris Verburgh (met ingekorte antwoorden; het volledige interview staat in New Scientist):
link naar het interview in New Scientist.
Over het al dan niet beschouwen van veroudering als ziekte wordt uitgebreid ingegaan in het boek ‘Veroudering vertragen’.
RSS Feed
